Τρέχοντας μέχρι την κορυφή του Bishorn από το Zinal

25/7/2020 Χρήστος Κυριαζόπουλος

Ήταν η πρώτη φορά που επιχείρησα να ανέβω σε μια κορυφή άνω των 4000 μέτρων μέσα σε μια μέρα από την βάση της κοιλάδας οπότε αποφάσισα να το κάνω σε μια εύκολη. Έστησα τη σκηνή μου σε ένα οργανωμένο κάμπινγκ στο Zinal (1675μ) και ξεκίνησα τις προετοιμασίες. Πολλές οι αποφάσεις που έπρεπε να πάρω για το τι θα έπαιρνα μαζί μου και τι όχι καθώς το κάθε γραμμάριο μετράει. Ανέβαλλα την ανάβαση για μια μέρα καθώς η προγραμματισμένη μέρα κορυφής ήταν πολύ βροχερή, γι αυτό και μπόρεσα να ελέγξω την αρχή του μονοπατιού μόνο τη νύχτα που σταμάτησε. Αφού το έκανα αυτό, πήγα στη σκηνή μου για να κοιμηθώ αλλά πολλές σκέψεις όπως: φρέσκο βαθύ χιόνι στη διαδρομή, παγωμένα πόδια λόγω παπουτσιών trail running κ.α. δεν με άφησαν να κοιμηθώ ούτε για ένα λεπτό. Παρόλα αυτά αποφάσισα να το κάνω…

Η οροσειρά του Monte Rosa.

Προετοιμασίες για την ανάβαση. Όλος ο εξοπλισμός, ρουχισμός και τρόφιμα που χρησιμοποίησα. Δύο λίτρα νερό σε συνδυασμό με μεγάλες δόσεις ηλεκτρολυτών ήταν οριακά αρκετά. Τα κραμπόν και πιολέ κανονικού βάρους δεν βοήθησαν και πολύ...

Είναι 4:15 πμ, βάζω το φακό κεφαλής και βγαίνω από τη σκηνή μου με βιασύνη προς το μονοπάτι που οδηγεί στο καταφύγιο Tracuit. Η πινακίδα στο Zinal γράφει ''Tracuit 4h30m''. Το μονοπάτι είναι πολύ εύκολο να το ακολουθήσεις ακόμα και τη νύχτα καθώς είναι καλά σηματοδοτημένο και ξεκάθαρο με πινακίδες όπου χρειάζεται. Ανεβαίνοντας γρήγορα μέσα από το δάσος, σταδιακά φτάνω στην αλπική ζώνη και στη συνέχεια στον καταρράκτη Torrent du Barmé (2400m) κάτω από το Roc de la Vache σε 1ω15λ. Βγάζω το φακό κεφαλής καθώς πλησιάζει το ξημέρωμα. Κοιτώντας στα αριστερά, ψηλά μετά το πέρασμα, το καταφύγιο δεν φαίνεται να είναι και τόσο μακρυά… ή μήπως είναι? με 856 μέτρα υψομετρική ακόμα, ξεκάθαρα είναι! Σε αυτό το κομμάτι το μονοπάτι σταδιακά γίνεται πιο βραχώδες από πριν αλλά παραμένει εύκολο. Μια μικρή στρώση από πατημένο φρέσκο χιόνι που ήταν στο μονοπάτι περίπου 200μ κάτω από το καταφύγιο έκανε τα βράχια λίγο ολισθηρά. Αφού σκαρφάλωσα ένα μικρό πέρασμα βράχου εξοπλισμένο με αλυσίδα, φτάνω στο καταφύγιο Tracuit (3256m) και τις πρώτες ακτίνες του ήλιου σε 2ω44λ.

Οι πρώτες ακτίνες του ήλιου πάνω στο Dent Blanche.

Έπειτα από ένα διάλειμμα 25 λεπτών στο καταφύγιο για να φάω και να προετοιμάσω κι άλλους ηλεκτρολύτες, ξεκινάω να τρέχω στην ΒΔ πλαγιά (κανονική διαδρομή) του Bishorn. Το φρέσκο χιόνι δεν ήταν πολύ και υπήρχε ένα καλοπατημένο μονοπάτι από πάνω από 50 άτομα, οπότε συνέχισα να τρέχω στο πιο επίπεδο κομμάτι του παγετώνα μέχρι την τελευταία πλαγιά. Ακόμα και στα πιο απότομα κομμάτια η ποιότητα του χιονιού ήταν αρκετά καλή και δεν χρειάστηκε να βάλω τα κραμπόν καθόλου. Χαμηλώνοντας ρυθμό εξαιτίας του χιονιού που ήταν βαθύ πιο ψηλά, επιτέλους φτάνω στην κορυφή του Bishorn (4153μ) στις 9:34πμ σε 5ω19λ από το Zinal. Η θέα ήταν φανταστική σε κάθε πλευρά που κοίταξα: η βόρεια κόψη του Weisshorn, οι οροσειρές Mischabel και Monte Rosa!

Στην κορυφή του Bishorn με το Weisshorn πίσω μου.

Τώρα παρέμενε η μεγάλη κατάβαση 2500 κάθετων μέτρων γα να επιστρέψω στο Zinal. Ξεκίνησα να τρέχω όλη τη διαδρομή μέχρι το καταφύγιο όπου έκανα ένα πολύ σύντομο διάλειμμα. Ευτυχώς τα πόδια μου ήταν επαρκώς ζεστά και στεγνά μέσα στα trail running παπούτσια με goretex ακόμα και αφού τα είχα βουτήξει σε υγρό χιόνι. Έτσι συνέχισα να τρέχω σε όλη τη διαδρομή μέχρι το Zinal συναντώντας πολλούς πεζοπόρους που ανέβαιναν και κάτι περίεργες αγελάδες. Έφτασα στο Zinal στις 12:41μμ με ζεστό καιρό και λιακάδα όπου η υπερβολικά ζεστή σκηνή μου με καλωσόρισε (ΟΧΙ) σε συνολικό χρόνο 8ω26λ. Ακόμα και μετά την υπερβολική κούραση που ένιωθα μετά από όλη αυτήν την ανάβαση χωρίς ύπνο, η αίσθηση του να βιώνεις ολόκληρο το βουνό μέσα σε μια μέρα ήταν ασύγκριτη!

Κάνοντας ένα διάλειμμα από το φεστιβάλ πόνου τετρακέφαλου για να φωτογραφίσω το Zinal στη επιστροφή.

Δείτε την καταγραφή του GPS για αυτήν την ανάβαση στο Wikiloc.